بررسی الگوی مکان گزینی پهنه های شهری براساس رویکرد توسعه پایدارشهری با استفاده ازمنطق فازی و gis (نمونه موردی استان آذربایجان غربی)

گسترش پرشتاب و بدون برنامه شهرهای استان آذربایجان غربی ناشی از مجموعه ای از عوامل تاریخی، اقتصادی - اجتماعی و سیاسی بسیاری از مسائل و بحرانهای زیست محیطی را در پی داشته است. هدف از این تحقیق ارزیابی توان اکولوژیکی پهنه های زیستی استان آذربایجان غربی برای توسعه شهری، روستایی و صنعتی و مشخص نمودن مناطقی است که مناسب برای این کاربری می باشد. در همین رابطه 3734330.01 هکتار از پهنه استان آذربایجان غربی با استفاده از روش تجزیه و تحلیل سیستمی و مدل اکولوژیکی ایران با منطق فازی و منطق بولین با روی هم گذاری 12 لایه اطلاعاتی و جمع بندی آنها در یگان های زیست محیطی با بهره گیری از فن آوری gis ارزیابی گردید. نتایج ارزیابی در سه کلاس با تناسب زیاد، متوسط و ضعیف در منطق فازی و دو کلاس با تناسب دارد[1] و ندارد[0] در منطق بولین ارائه شد. در نهایت با مقایسه خروجی دو منطق فازی و بولین مشخص شد که: بر اساس پیاده سازی منطق بولین، مناطقی که تناسب آنها برای کاربری توسعه شهری برابر صفر است، در منطق فازی به صورت متوسط 17، 23، 60 درصد به ترتیب در کلاس های با تناسب زیاد، متوسط و ضعیف قرار گرفته اند و قابلیت منطقه برای توسعه شهری مشخص و پیشنهاد گردید.